Engelandvaart

Pinkstertocht Stellendam-Lowestoft met een Kolibri 900

Bemanning:
Paul Stroosnijder, schipper.
Joke Bakker (eigenaar van 560) co-schipper.
Piet Smit (eigenaar van 660) navigator.
Tiene Stoop, fourage.

Kaarten:
Hydrografie 1801.6 voor vertrek uit Stellendam.
Imray C25 overzeiler.
Imray C28 aanloop Engelse kust.

Voorbereidingen organisatie.
De NVvT geeft twee avonden landelijk voorlichting en bemiddelt bij het zoeken naar opstappers en schippers.
Dit jaar waren 35 schepen aangemeld. Zelfs een Kolibri 560! Mijn 9-meter was nu dus de op een na kleinste boot.

Voorbereiding persoonlijke conditie.
Aangezien het niet verstandig is om deze tocht als eerste van het seizoen te maken had ik een inslinger rondje Zeeland gepland maar door het slechte weer heb ik dat helaas niet kunnen doen. Het gevaar van zeeziekte bleef dus acuut. Wel heb ik twee dagen aan boord geleefd om aan de lage buiten temperatuur te wennen.

Voorbereiding weersverwachting.
Omdat de tocht zeer weergevoelig is had ik al een week van te voren dagelijks de weerkaarten van het KNMI op internet uitgeprint. Een hoge druk gebied ten westen van Engeland blijft daar maar liggen omdat een laag drukgebied boven west Rusland het tegen houdt. Daartussen stroomt met een rotvaart koude polaire lucht over ons land: 12 graden! Wind N – NW – 5/6. Ik moet zeggen: de weerkaarten kloppen tot op het uur nauwkeurig. Dat is wel eens anders met andere weersites op internet.

Het aanvaren.
Woensdag middag laden we het eten in voor 5 dagen voor vier mensen. Het groene oog van de verlichtingsaccu blijft ook na extra opladen zwart. Dus koop ik nog maar gauw een nieuwe. Alles moet 100% functioneren.
We vertrekken laat in de middag van mijn haven naar het Noordwesten, naar de sluis van Stellendam. De wind is dan N- 6. Scheuren dus, het gangboord af en toe onder water. Piet is snel ingeburgerd.

Het eerste palaver.
Om 21.30 palaveren 6 schepen bij de sluis. Iedere schipper wordt zijn mening gevraagd. In mijn hart wil ik morgen vroeg bij het dagenraad vertrekken, zodat we om middernacht aan kunnen komen. Maar mijn verstand zegt: "Een tocht naar het noordwesten (koers 295) en het Slijkgat uit met NW- 6 betekent negative!". Er komt een uitstel tot de volgende morgen 11.30 uur.

Opmerking.
Tijdens het palaveren weet een groepje schippers met grote zekerheid en met wapperende kopieën uit de Reeds almanak te vertellen dat de stroom op de Noordzee andersom loopt dan ik berekend heb. Terug aan boord laat ik het onze navigator ook nog eens zelfstandig uitrekenen. Gewoon: hoogwater Hoek van Holland en de stroomatlas van de Noordzee. Hij geeft mij gelijk. Ook mijn co-schipper Joke krijgt de opdracht het nog eens uit te rekenen. Zij rekent via Dover Hightwater en komt na veel discussies over UTC en MEZT uiteindelijk ook tot mijn conclusie. Als je met die tijdverschillen geen rekening houdt zit je voor je het weet 4 uren er naast. Ongelofelijk maar het gebeurt: schippers van imposante schepen die totaal verkeerde berekeningen maken. We hebben het later vaker gehoord: Oh, ga je zo laat weg? Dan heb je stroom tegen…… Een levensles: wees "eigen-wijs" en laat je NOOIT ompraten door "steigerpraat".

Het tweede palaver.
De volgende dag waait het nog veel te hard en weer wordt de palaver verschoven.

Het vertrek.
Uiteindelijk vertrekken we om 18.00 uur met N- 5 en de belofte van het KNMI dat de wind gaat afnemen. Dubbel gereefd en 50% fok scheuren we het Sluitgat uit, groeten de Uiterton, stampen langs Goeree platform naar de MW 3. (dit is de ton die het begin van de shippinglane aangeeft). De nacht wacht op ons. Wachtlopen doen we niet. Alle vier vinden we het té spannend. We passeren de rotonde van de shippinglanes op een creatieve wijze. Om ons heen varen de grote jongens. Goed verlicht en op vaste routes. Lichtjes kijken dus.

De nacht.
Pas om 24.00 uur gaat de eerste wacht te kooi. De wind is afgenomen en we varen onder vol zeil. Het wordt stil aan boord. De marifoon gaat op zacht. Ik zit op wacht tot 03.00 uur. Wel een beetje lang voor een man van mijn leeftijd. Tiene zit ook te kleumen. Af en toe wrijven we elkaar warm en wakker. Het is niet meer dan 10 graden. De vier lagen kleding zijn maar nauwelijks genoeg. Eindelijk mogen ook wij gaan slapen. Meestal blijft wel één van mijn schippersoren wakker. Maar dit keer heb ik niets gehoord tot 07.00 uur ‘s morgens. Het is weer licht, geen wind meer, de motor bromt ons door de zee. Ontbijt op een eindeloze watervlakte met helemaal niets te zien. Alleen Joke, Piet en Tiene. De Phoenix als een notendopje, een speldenknopje op een eindeloze, wiegende wijdheid.

De aankomst.
Langzaam motoren we richting Engeland, langzaam gaan we ‘homen’ op het laatste waypoint: voor de deur bij de Lowestoft geul. De eerste Engelse tonnen liggen op ons te wachten en leiden ons naar de haven. Als achtste boot parkeren om 12.00 uur vlak voor het traditionele clubhuis. Na het opruimen van de zoute kleding krijgt de bemanning toestemming naar de welkomstborrel te gaan. Ongeveer de helft van de schepen komt niet.

Het passagieren.
Met stralend weer verkennen we die middag het stadje, dat in de loop der jaren steeds moderner wordt. We pinnen en drinken thea en kijken naar het meest oostelijk kerkje van Groot Brittannie! Wat zijn die Engelsen toch bleek van kleur. En wat leuk dat de vrouwen daar met half blote borsten rond lopen.

Het Captains diner.
‘s Avonds is het Captains diner. 48 personen nemen deel. Ik wordt geplaatst naast "Nick" ,de voorzitter van de Royal Norfolk and Suffolk Yachtclub, The Commandor! Voor mij is het de tiende keer. Dit is de eerste keer dat het eten van goede kwaliteit is. Genoeglijke gesprekken maken dat de avond voorbij vliegt.

Landrotten dag.
Zaterdag bezoekt de voltallige bemanning van de Phoenix per trein de hoofdstad van East-Anglia: Norwich. Of op zijn Nederlands: Noordwijk. Inderdaad de invloed van de Nederlanders is groot geweest. Zo groot dat er nu nog steeds een Hollandse Kerk is. Een bezoek waard: Het Oude kasteel, de kathedralen en het nieuwe Millennium plein met het BBC- huis/bibliotheek van glas. ’s Avonds trakteert Tiene de bemanning op originele fish and chips. We smullen tot de disco ons verjaagt.

Het vertrek terug.
Zondag 4 juli vertrekken we om 06.00 uur. Motorend. Nu lopen we wacht. Ieder uur wisselen. We hebben alle tijd om te genieten van een oliegladde zee. Aanlijnen hoeft niet. Op het voordek is het heerlijk zonnebaden.

Dolfijnen jacht.
Tiene gaat op dolfijnen jacht. Vijf keer zien we bruinvissen zwemmen. Het is de eerste keer op zee voor haar. Ze straalt! Na 9 uren gaan de zeilen omhoog. Dat ligt beter en gaat harder. Weer is het druk in de shippinglanes. Weer kijken we naar de grote schepen. We varen midden in de slagader van onze economie. Nu bij daglicht. Aan het einde van de dag wenkt het licht van Goereplatform ons al van verre de schemer in en sleurt ons met gunstige stroom naar de kust.

De aankomst.
We meren om 22.30 uur af aan een visserschip in Stellendam. De vrouwen drinken ieder een fles wijn leeg en tonen hun ware oer aard. Een interessante belevenis. Een luidruchtige afsluiting van een prachtige dag.
Na een lange slaap varen we terug naar mijn haven waar de opstappers afmonsteren.
Met dank aan mijn opstappers. We hebben ons certificaat verdiend.

Volgende tocht.
Mijn volgende grote tocht start op 7 juli. Dan trouw ik (weer na 13 jaar). Hopelijk duurt die tocht veel langer.

Paul Stroosnijder.

P.S. Van die Kolibri 560 heb ik nog vernomen dat hij is uitgevaren uit IJmuiden. Maar eenmaal op zee viel de wind geheel weg en heeft hij besloten om te keren. Ik weet verder niets van die boot of de eigenaar, dus ook niet of hij lid is van onze vereniging.